နယ်မြို့သေးသေးလေးတွေမှာ… ရမ်းကုတွေခေတ်ကောင်းစဉ်ကပေါ့ ….ရမ်းကုတစ်ယောက်ကတော့ တော်တော်နာမည်ကြီးတယ် …
ကြီးရတဲ့အကြောင်းရင်းကလည်း ဘာရောဂါပဲဖြစ်ဖြစ် သူပေးတဲ့ဆေးကတော့.. ဘာမီတွန်ပဲ….
အာ့ကြောင့် နာမည်အရင်းတောင်ပျောက်ပြီး အားလုံးသိကြတာကတော့ သူ့နာမည် ဒေါက်တာဘာမီတွန်
တနေ့တော့ .. မြို့ကြီးကနေ အလည်ရောက်လာတဲ့ မတ်မတ်တယောက်က ဒေါက်တာဘာမီတွန်ကို ပညာစမ်းချင်လို့ သူ့သမီးလေးကိုခေါ်သွားပြီး….
ဆရာ ကျွန်မသမီးလေးဖျားချင်သလိုလိုဖြစ်နေလို့ပါ ” ဆိုတော့… ပေးလိုက်တဲ့ဆေးက ဘာမီတွန်ပဲ
အာ့နဲ့ နောက်ရက်မှာတခါထပ်သွားတယ်” ဆရာ ကျွန်မနူံးညောင်းပြီး ခေါင်းမကြည်သလိုဖြစ်နေလို့ပါ ” ဆိုတော့ ပေးလိုက်တဲ့ဆေးက ဘာမီတွန်ပဲ
မတ်မတ်လည်း သိပ်တော့မကျေနပ်သေးဘူး ….ဒီရမ်းကု ဘာမီတွန်ဆေးပေးလို့မရအောင် ဘာရောဂါလို့ပြောရမလဲ အသည်းသန်စဉ်းစားနေရတာ နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်ကြာသွားတယ်…
အဲ ! စဉ်းစားလို့ရပြီဆိုတဲ့နေ့ကျတော့… ဒေါက်တာဘာမီတွန်ရဲ့ဆေးခန်းထဲကိုရင်ကော့ဝင်သွားတယ်…
ဒင်း ဒီတခါတော့ဘာဆေးပေးမလဲပေါ့” ဆရာ ကျွန်မ ကလေးမလိုချင်လို့ သားဆက်ခြားချင်လို့ပါ “လို့လည်းပြောလိုက်ရော ဒီတခါတော့…
ဒေါက်တာဘာမီတွန်လည်း ခေါင်းစားသွားတယ်ထင်တယ်
ဖင်ကုပ်လိုက် ခေါင်းကုပ်လိုက်လုပ်နေတယ် ….မတ်မတ်ကတော့ ပျော်နေတာပေါ့ …..ဒင်း …
ဒီတခါတော့ဘာတတ်နိုင်သေးလည်းဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ကျိတ်ပျော်နေတာပေါ့ …..ဒါပေမဲ့ မတ်မတ်ရဲ့အပျော်တွေကြာကြာမခံပါဘူး ..
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဒေါက်တာဘာမီတွန်ပြောလိုက်တာက…..” အေးဗျာ ဘာမီတွန်ပဲယူသွားလိုက်ပါ
” များများပေးလိုက်မယ် ” ” ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားမသောက်နဲ့ ” ” ခင်ဗျားယောက်ျားကိုသာ တိုက်လိုက်ပါ”…တဲ့…
အဲ့ဒါလည်း ဟုတ်နေတာပဲလေ… ယောက်ျားကို ဘာမီတွန်နေ့တိုင်းတိုက်ရင် နေ့တိုင်း အိပ်ပြီလေ…ဘားမှ မဘာနိုင်တော့ သားဆက်ခြားပြီပေါ့…။
တိန္…!!!
Zawgyi
နယ္ၿမိဳ႕ေသးေသးေလးေတြမွာ… ရမ္းကုေတြေခတ္ေကာင္းစဥ္ကေပါ့ ….ရမ္းကုတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္နာမည္ႀကီးတယ္ …
ႀကီးရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကလည္း ဘာေရာဂါပဲျဖစ္ျဖစ္ သူေပးတဲ့ေဆးကေတာ့.. ဘာမီတြန္ပဲ….
အာ့ေၾကာင့္ နာမည္အရင္းေတာင္ေပ်ာက္ၿပီး အားလုံးသိၾကတာကေတာ့ သူ႔နာမည္ ေဒါက္တာဘာမီတြန္
တေန႔ေတာ့ .. ၿမိဳ႕ႀကီးကေန အလည္ေရာက္လာတဲ့ မတ္မတ္တေယာက္က ေဒါက္တာဘာမီတြန္ကို ပညာစမ္းခ်င္လို႔ သူ႔သမီးေလးကိုေခၚသြားၿပီး….
ဆရာ ကြၽန္မသမီးေလးဖ်ားခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေနလို႔ပါ ” ဆိုေတာ့… ေပးလိုက္တဲ့ေဆးက ဘာမီတြန္ပဲ
အာ့နဲ႔ ေနာက္ရက္မွာတခါထပ္သြားတယ္” ဆရာ ကြၽန္မႏူံးေညာင္းၿပီး ေခါင္းမၾကည္သလိုျဖစ္ေနလို႔ပါ ” ဆိုေတာ့ ေပးလိုက္တဲ့ေဆးက ဘာမီတြန္ပဲ
မတ္မတ္လည္း သိပ္ေတာ့မေက်နပ္ေသးဘူး ….ဒီရမ္းကု ဘာမီတြန္ေဆးေပးလို႔မရေအာင္ ဘာေရာဂါလို႔ေျပာရမလဲ အသည္းသန္စဥ္းစားေနရတာ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ေလာက္ၾကာသြားတယ္…
အဲ ! စဥ္းစားလို႔ရၿပီဆိုတဲ့ေန႔က်ေတာ့… ေဒါက္တာဘာမီတြန္ရဲ႕ေဆးခန္းထဲကိုရင္ေကာ့ဝင္သြားတယ္…
ဒင္း ဒီတခါေတာ့ဘာေဆးေပးမလဲေပါ့” ဆရာ ကြၽန္မ ကေလးမလိုခ်င္လို႔ သားဆက္ျခားခ်င္လို႔ပါ “လို႔လည္းေျပာလိုက္ေရာ ဒီတခါေတာ့…
ေဒါက္တာဘာမီတြန္လည္း ေခါင္းစားသြားတယ္ထင္တယ္
ဖင္ကုပ္လိုက္ ေခါင္းကုပ္လိုက္လုပ္ေနတယ္ ….မတ္မတ္ကေတာ့ ေပ်ာ္ေနတာေပါ့ …..ဒင္း …
ဒီတခါေတာ့ဘာတတ္ႏိုင္ေသးလည္းဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔က်ိတ္ေပ်ာ္ေနတာေပါ့ …..ဒါေပမဲ့ မတ္မတ္ရဲ႕အေပ်ာ္ေတြၾကာၾကာမခံပါဘူး ..
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေဒါက္တာဘာမီတြန္ေျပာလိုက္တာက…..” ေအးဗ်ာ ဘာမီတြန္ပဲယူသြားလိုက္ပါ
” မ်ားမ်ားေပးလိုက္မယ္ ” ” ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားမေသာက္နဲ႔ ” ” ခင္ဗ်ားေယာက္်ားကိုသာ တိုက္လိုက္ပါ”…တဲ့…
အဲ့ဒါလည္း ဟုတ္ေနတာပဲေလ… ေယာက္်ားကို ဘာမီတြန္ေန႔တိုင္းတိုက္ရင္ ေန႔တိုင္း အိပ္ၿပီေလ…ဘားမွ မဘာႏိုင္ေတာ့ သားဆက္ျခားၿပီေပါ့…။
တိႏ္…!!!
